جستاری که می خوانید نگاهی به کتاب قانون در طب تالیف شیخ الرئیس ابوعلی سینا می باشد؛ در شعری می گوید:
شراب را چه گنه گر که ابلهی نوشد
گهی به تیغ برد دست و گهی به سوی نجق
چو بو علی می ناب ار خوری حکیمانه
به حق حق که وجودت به حق شود ملحق
حلال گشت به فتوای عقل بر دانا
حرام گشت به فتوای شرع بر نادان
شراب سفید و رقیق برای کسانی که مزاج گرم دارند خوب است و سر درد نمی آورد و
ممکن است بمناسبت رطوبت بخشی، سردرد ناشی از التهاب معده را از بین ببرد و
یا سبک تر گرداند. شراب صاف شده همراه انگبین و نان نیز – بویژه اگر قبل
از نوشیدن به مدت دو ساعت با هم آمیخته گردند-همان کار را انجام دهند.
برای کسی که فربهی و نیرومندی آرزو می کند، شراب شیرین و غلیظ توصیه می
شود، لیکن باید از بند آمدن ها بر حذر با شد. برای کسی که سرد مزاج و بلغمی
است شراب سرخ و کهنه بی فایده نیست و علت آنرا سابقا بیان کردیم. قبل از
هضم شدن و سرازیر شدن لقمه نباید مایعی به میان آید. اگر غذا بد کیموس
باشد نباید موقع خوردن آن و حتی بعد از هضم آن نوشابه ای خورد زیرا مواد
آبکی، میموس بد را تا نقاط دور دست بدن می برد. نوشیدن شراب بر روی میوه و
بویژه بر روی خربزه خوب نیست.
نوشیدن شراب باید با پیمانه های کوچک شروع شود و این روش بهتر از نوشیدن با
پیمانه های بزرگ تر است. کسی که به شراب عادت داشته باشد چنانچه در هنگام
غذا خوردن سه پیمانه سر کشد زیانی نمی بیند. اگر به شراب خو نگرفته است و
دارای تن سالم است، چنانچه بعد از رگ زدن مقداری از آن بنوشد بی فایده
نیست. کسانی که بیماری زهره دارند و کسانی که ترمزاجند از شراب بهره می
بینند، زیرا شراب زهره را می راند و رطوبت را پخته می گرداند.
هر قدرعطر شراب بیشتر، بوی آن در افزایش و مزه آن لذیذتر باشد ، نوع آن
بهتر است. شراب بهترین غذا رسان به تمام بخش های بدن است. شراب بلغم را می
گدازد، صفرا را از ادرار و مشابه آن بیرون می راند، سودا را می لغزاند و
آسان بیرون می کند و بازگشت آن مانع می شود؛ هر بند آمده ای را بدون اینکه
گرمی بیگانه را زیاد بکار برد آب می سازد و می گدازد. انواع شراب را در
جای خود توصیف خواهیم کرد.
کسی که مغزش نیرومند است و با شرب شراب به آسانی مست نمی شود و مغز وی
بخارهای بالا رو و نا پسندیده را پذیرا نیست و از شراب بجز گرمای مناسب
مزاج را نمی پذیرد، از تاثیر شراب چنان صفای ذهنی بر او دست می دهد که ذهن
های دیگر به آن نمی رسد. در اشخاصی که حالت مغز بر عکس آن است، کنش های
شراب نیز برعکس می باشد.
کسی که سینه اش بی توان است و در فصل زمستان نفس تنگی بر او عارض می
شودنباید زیاد شراب بخورد و اگر بخورد معده اش نباید پر از طعام باشد و
باید در غذایش ماده جریان اندازنده ای باشد تا اگر معده از شراب و طعام
انباشته شد بیرون براند و بهتر آنست که جهت آسودگی آب انگبین بنوشد و آنرا
باز بیرون دهد و بعد دهان را با سرکه و انگبین و رخساره را با آب سرد
بشوید.
بدان که: شراب کهنه را باید در رده داروها قرار داد نه رده غذاها. شراب نو
رسیده برای کبد خوب نیست و کبر را بر اثر باد کردن و اسهال دادن به شورش
می اندازد. بهترین شراب ها آن است که نه کهنه و نه بسیار تازه است بلکه در
میانه قرار دارد، صاف است و سفیدی اش به سرخی می زند، خوش بوست و طعم آن
بین ترش و شیرین یعنی میخوش است .
بهترین شراب که شراب شسته نام دارد آن است که سه پیمانه پونه کوهی و یک
پیمانه آب را هم بحدی بجوشانند که حجم آن به دو سوم اولیه برسد.
کسی که از خوردن شراب احساس سوزش می کند باید بعد از نوشیدن آن انار و آب
بمکد و فدای آنروز در ناشتا شربت افسنطین بنوشد و کمی غذا بخورد و استحمام
کند.
بدان : شراب آمیخته با آب معده راسست و تر می گرداند و زودتر مستی می آورد،
زیرا آبی که در آن است آنرا زودتر بمقصد می رساند. شراب آمیخته با آب،
پوست را صیقل می دهد و نیروهای روانی را تشدید می کند.
کسی که خود را خردمند می داند نباید ناشتا، قبل از اینکه اندام های تر
مزاجش آب کافی خود را دریافت کنند شراب بخورد و نباید کمی بعد از حرکات
دشوار و خسته کننده شراب میل نماید، زیرا در این حالات مغز و پی آسیب می
بینند و ترنجیدگی ، بهم خوردن عقل و یا بیماری ها روی می آورند و یا مواد
دفعی گرم پدید می آیند.
برخی معتقدند اگر انسان یک یا دو بار در ماه مست شود خوبست زیرا نیروهای
روانی سبکبار میشود و می آسایند و ادرار و عرق بیرون می روند، مواد دفعی می
گدازند و بویژه مواد بیرون ریختنی معده آب می شود و دفع می گردند.
شراب خوردن خردسالا بدان می ماند که چوب نازک سوزان را در آتش
بیاندازند.پیران تا می توانند بنوشند. جوانان باید اندازه نگهدارند که
اندازه نکوست. شراب مناسب برای جوانان، شراب کهنه و آمیخته با آب انار یا
آب سرد و این مانع می شود که آسیب ببینند و مزاجشان بسوزد...
قانون در طب/تالیف شیخ الرئیس ابن سینا/کتاب اول
ابن القفطی/تاریخ الحکما/چاپ لایپزیک
http://www.par30patogh.com
شاید ساده ترین شراب دنیا را بتوان شراب خرما نامید. هر کس حتی آشنایی به تهیه شرابهای پیچیده ندارد میتواند این شراب را تهیه کند. علت آنست که در خرما (شیره یا میوه) مقدار زیادی گلوکز و فراکتوز موجود است و با داشتن پکتین زیاد ، میل شدیدی به تخمیر شدن دارد. میتوان گفت شناگری عالیست فقط آب کم دارد. خرمای خوب دارای حدود 80% مواد قندی است.
این شراب در حقیقت از میوه خرما تهیه نمیشود بلکه از شیره خرماست. طعم بسیار لطیف و مطبوع و رنگ قرمز روشن مایل به قهوه ای روشن با پایه ای طلایی بسیار جذابی دارد (نوعی خرمایی روشن) و برای کسانی که تحمل قند را ندارند نیز قابل استفاده است زیرا در هنگام تهیه شراب ، قند آن کاملا شکسته میشود. اگر شیره خرما دارای قندک باشد هیچ اشکالی ندارد. شیره خرمای واقعی در حرارت زیر 24 درجه قندک میزند. اگر قدری آنرا گرم کنید قندک از بین میرود. دارای مواد معدنی و آلی و برای کسانی که بیماریهای گوارشی ، کمبود آهن و ضعف عمومی و یبوست ، داروی طبیعی موثری است. از آنجا که خرما و همچنین شیره طبیعی آن دارای مقدار زیادی پکتین طبیعی است در هنگام تهیه شراب از مصرف زیاد مخمر خودداری نمائید.
مواد لازم:
برای تهیه 5 لیتر شراب به مواد زیر نیاز داریم.
شیره خرما 1.5 لیتر (شیره خرما باید کاملا خالص و طبیعی بوده و به آن هیچگونه ماده اضافه نشده باشد و با عسل خرما که شیره قند خرماست نیز اشتباه نشود)
نارنج خشک 50 گرم (فقط برگ بهار نارنج مورد استفاده است ، مازاد آنرا جدا کنید)
مخمر 3 گرم (نصف قاشق چایخوری)
شکر 2 قاشق غذا خوری
آب 3.5 لیتر (آب را قبلا جوشانده و بگذارید خنک شود)
ابزار لازم :
سطل یا ظرف مخلوط کردن پلاستیکی
ملاقه یا همزن
قیف دهان گشاد
صافی فلزی
طرز تهیه:
کلیه ابزار را کاملا تمیز و ضدعفونی کنید.
مخمر را با شکر و کمی آب در لیوان ریخته و هم بزنید تا کاملا حل و کناری بگذارید تا فعال شود.
بهار نارنج را روی صافی توری قرار داده و روی قابلمه حاوی آب در حال جوش ، حدود نیمساعت بخار دهید تا ضدعفونی و نرم شود. روش دیگر آنست که پس از بخار دادن بهار نارنج نرم شده را درون قابلمه ریخته و بگذارید حدود 10 دقیقه بجوشد و زمانی که بحد کافی بخود آب گرفت ته نشین شده و قابل مصرف است.
شیره خرما را درون سطل یا ظرف مخلوط کردن ریخته و حدود 3 لیتر آب اضافه کنید و هم بزنید تا مایع قرمز روشن ولی کدری بدست آید.
میزان شیرینی محلول را معین کنید و کم کم آب اضافه کنید تا به حدود 1080- 1.085 برسید. (اگر اهل قلم و حساب و کتاب هستید یادداشت فراموش نشود)
با کمک ملاقه و قیف مایع شراب را به بشکه تخمیر منتقل کنید.
بهار نارنج بخار دیده یا جوشیده را درون بشکه بریزید.
مخمر را کمی هم زده و اضافه کنید و محتویات بشکه را کاملا هم بزنید. دقت کنید که دهانه بشکه تا سطح مایع شراب بین 10 تا 15 سانتیمتر خالی باشد.
درب بشکه را بسته و قفل هوا را نصب کنید.
بشکه را به محلی آفتابی منتقل و در معرض نور مستقیم آفتاب قرار دهید تا محتویات بشکه گرم شود. اگر هوا آفتابی نبود نزدیک شوفاژ یا گرم کن یا هر وسیله گرم کننده قرار دهید. حرارت اولیه و مقدماتی شروع کننده بسیار خوبی برای تخمیر شراب است.
اگر همه کارها صحیح و درست و با نظافت کامل انجام شده باشد حدود 5 ساعت بعد تخمیر آغاز میشود و نشانه اولیه آنرا در قفل هوا و بصورت خروج گاز خواهید دید.
از محل گرم به محل دایمی با درجه حرارت حدود 27 درجه سانتیگراد منتقل کنید و اختیار کار را به مخمر های کوچولو واگذار کنید.
روزی یکی دو بار ظرف تخمیر را با حرکتی به جهت و خلاف گردش عقربه ساعت بچرخانید تا بهار نارنج قدری ته نشین شود. نیاز به همزدن و نکان شدید دادن طرف تخمیر و باز کردن درب آنرا ندارید.
تخمیر مرحله اول تا 21 روز (بستگی به حرارت محیط) ممکن است طول بکشد.
..............
زمانیکه قفل هوا از حرکت باز ایستاد ، زمان تصفیه و جدا کردن بهار نارنج است که با کمک جوراب نایلون زنانه و به آرامی انجام میدهید.
نگذارید رسوبات ته طرف تخمیر وارد مرحله صاف کردن شود.
شراب خام صاف شده را به شیشه تخمیر ثانوی منتقل کنید و قفل هوا را نصب و در محیطی با درجه حرارت دایمی بین 22 تا 25 درجه و بدور از نور مستقیم آفتاب قرار دهید.
بگذارید تا سه هفته دیگر در همان حال باقی بماند.
.............
با دقت شراب کامل را شیشه و چوب پنبه کنید.
شیشه ها را بطور خوابیده یا واژگون در محلی تاریک و خنک (بین 10 تا 17) نگهداری کنید.
یک ماه بعد از آمیزه کردن قابل مصرف است.
این شراب با درجه الکلی حدود 12% از بهترین و ساده ترین نوع شراب میزی است. با طعمی که شکوه بهار و گرمی تابستان را با هم و یک جا در دهان میتوان مزه نمود!
موفق باشید.