من امشب ای برادر! مستِ مستم چه باید کرد مخلص می پرستم
ز فرط مستی از دستم فتد کلک چکد می، گر بیفشانم به هم پلک
کنار سفره از مستی چنانم که دستم گم کند راه دهانم
گهی بر در خورم گاهی به دیوار به هم پیچد دو پایم لام الف وار
چو آن نو کوزههای آب دیده عرق اندر مساماتم دویده
اگر کبریت خواهم برفروزم از آن ترسم که چون الکل بسوزم
من ایرج نیستم دیگر، شرابم مرا جامد مپندارید آبم
